Tamarillo, znane botanicznie jako Solanum betaceum i określane również jako cyfomandra grubolistna, to zimozielony krzew z rodziny psiankowatych. W różnych częściach świata nosi odmienne nazwy – w Ameryce Południowej nazywany jest tomate de árbol lub chilto, w Nepalu rukh tamatar, a w Indonezji terong Belanda. Gatunek pochodzi z Andów i stamtąd trafił do ogrodów wielu krajów, szybko zdobywając popularność m.in. w Nowej Zelandii, Peru, Kolumbii i Ekwadorze. W Polsce coraz częściej uprawiany jest jako roślina kolekcjonerska, ceniona zarówno za egzotyczny charakter, jak i za owoce o niezwykłym smaku.
Intrygujący smak rozbudzający zmysły
Miąższ tamarillo zachwyca soczystością i niepowtarzalnym smakiem, w którym delikatna kwasowość łączy się z subtelną, lekko korzenną nutą. W zależności od odmiany można wyczuć akcenty porzeczki, pomidora czy moreli, co czyni ten owoc niezwykle intrygującym dla podniebienia. Skórka ma zazwyczaj gorzkawy posmak, dlatego przed spożyciem najlepiej ją usunąć. Najwygodniej zrobić to, zanurzając owoce na chwilę we wrzątku, a następnie schładzając i obierając podobnie jak pomidory. Wnętrze kryje drobne, jadalne pestki, które przyjemnie chrupią i dodają owocom ciekawej tekstury.
Jak uprawiać Tamarillo w domu i na balkonie?
Tamarillo najlepiej rośnie w bardzo jasnych miejscach, gdzie ma zapewniony dostęp do dużej ilości światła. Latem dobrze czuje się na tarasie lub balkonie, pod warunkiem że stanowisko jest osłonięte przed silnym wiatrem. Wiosną i jesienią szczególnie korzystne są okna wychodzące na południe, wschód lub zachód, które zapewniają odpowiednie nasłonecznienie w okresie przejściowym. Zimą kluczową rolę odgrywa już nie światło, lecz niższa temperatura, dlatego roślinę warto przenieść do chłodniejszego pomieszczenia, gdzie będzie mogła spokojnie przejść fazę spoczynku. Utrzymanie stabilnych warunków pozwala zachować równy rytm wzrostu i sprzyja regularnemu kwitnieniu oraz owocowaniu.
Podłoże i doniczka – solidna podstawa
Tamarillo najlepiej rośnie w podłożu żyznym, przepuszczalnym i wzbogaconym dodatkiem torfu, które zapewnia roślinie równowagę między wilgotnością a dostępem powietrza do korzeni. Szczególnie dobrze sprawdza się ziemia do cytrusów o lekko kwaśnym odczynie, w zakresie pH 5,5–6,5, dzięki czemu korzenie zachowują zdrową kondycję i mogą efektywnie pobierać składniki odżywcze. W naturalnych warunkach gatunek radzi sobie również w cięższych glebach gliniastych, jednak w uprawie pojemnikowej znacznie lepiej funkcjonuje w lżejszych, bardziej napowietrzonych substratach. Doniczka powinna być koniecznie wyposażona w odpływ, aby nadmiar wody mógł swobodnie odpływać, chroniąc roślinę przed zastojem i ryzykiem gnicia korzeni.
Podlewanie, odżywianie i przesadzanie
W okresie letnim tamarillo wymaga dość częstego podlewania, jednak zawsze z przerwą pozwalającą na lekkie przesychanie wierzchniej warstwy podłoża. Dzięki temu korzenie pozostają zdrowe i nie są narażone na zalewanie. Zimą zapotrzebowanie na wodę znacząco spada, dlatego wystarczy podlewać roślinę rzadko, co kilka tygodni, jedynie po to, aby ziemia nie wyschła całkowicie. Dobrą praktyką jest także regularne nawożenie – roztwór odżywki warto dodawać co trzecie lub czwarte podlewanie, co sprzyja bujnemu wzrostowi i owocowaniu. Młodsze rośliny najlepiej przesadzać co roku, a starsze co dwa lata, wybierając na ten zabieg wczesną wiosnę, zanim pojawią się nowe przyrosty i zawiążą się pąki kwiatowe.
Najczęstsze potknięcia i jak ich uniknąć
Tamarillo źle znosi nadmiar wilgoci, dlatego podłoża nie należy zalewać – zastój wody w doniczce szybko prowadzi do więdnięcia i zrzucania liści. Roślina wymaga również ochrony przed przeciągami, ponieważ silne podmuchy na balkonie mogą łamać jej młode, delikatne pędy. Zimą kluczowe jest utrzymanie odpowiedniej temperatury spoczynku, ponieważ zbyt ciepłe warunki szkodzą znacznie bardziej niż ograniczona ilość światła. Jeśli liście zaczynają blednąć, to znak, że roślina potrzebuje więcej światła lub wsparcia w postaci nawozu bogatego w mikroelementy, które przywrócą jej intensywną barwę i witalność.
Małe drzewko, wielkie możliwości
Tamarillo to roślina, która łączy w sobie dekoracyjny wdzięk z kulinarnym potencjałem, otwierając zupełnie nowe możliwości w kuchni. Z jednego krzewu można zebrać owoce idealne na sos do makaronu, wyrazisty chutney czy lekkie, aromatyczne smoothie na śniadanie. Jej uprawa nie należy do trudnych, o ile pamięta się o podstawowych zasadach związanych ze światłem, umiarkowanym podlewaniem i zapewnieniem roślinie spokojnego okresu zimowego odpoczynku. Wprowadzając to egzotyczne drzewko do swojego domu, zyskasz nie tylko oryginalną ozdobę, lecz także źródło smaku, które wniesie do kuchni świeży kolor i ciekawą opowieść zakorzenioną w dalekich tradycjach.
Artykuł sponsorowany
